امشب معطر کرده دنیا را سبویت
گل می تراود از بهارستان ِ رویت
ماه ربیع الاول است وچرخ گردون
چرخیده از روز ازل در جستجویت
جبریل تسبیحی به دستش از ستاره
چرخانده آنرا لا به لای تار مویت
آغوش گرم ِ آمنه شد آفتابی
کرده است عبدالله هر دم آرزویت
وقتی که آغوش تو را دیدند گفتند
گل می تراود از بهشت ِ عطر و بویت
ابر ِ بهارانی برای خشکسالان
گل واژه می ریزد به باران آبرویت
ایوان کسرا ریخت تا برپا شود عشق
کلِ جهان آیند امشب ، سمت و سویت
از زمزم ِ کوثر به دست حوریان ریخت
در مقدم ِ قرآن تو ، آب ِ وضویت
از شعله ی چشم تو رخشان آفتاب است
آتشکده خاموش از راز ِ مگویت
امشب رصد کردند کل ِ کهکشانها
سیاره می ریزند پای گفتگویت
اکرم بهرامچی اگر نرگس غزل ریزد
فرصت برای حرف ها تنگ است
بهارانی به رنگ خون
,ِ ,گل ,جبریل ,ریخت ,تو ,تراود از ,می تراود ,تسبیحی به ,به دستش ,دستش از
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت