مانده ام تا بزنم بر سر بی خاصیتم

منم و  این جسد و این سر بی خاصیتم
و کسی  نیست در  این پیکر ِ بی خاصیتم

بال پرواز نمانده ست  در این رخوت ِ سست
مانده ام پای  همین سنگر ِ بی خاصیتم

شعله ای  نیست که در من بگدازد آتش
مانده ام در تل ِ  خاکستر ِ  بی خاصیتم

پرسش مردم شهرم چه جوابی میخواست
که چرا ماند ه  دو چشم ِ ترِ  بی خاصیتم
 
مانده ام شاهد بدبختی ِ ممتد باشم
مانده ام تا بزنم بر سر ِ  بی خاصیتم

شهدا بال گشودند که حسرت مانّد
در ِ  دل ِ غمزده ی  پرپر ِ بی خاصیتم

کاشکی دست  مرا قدرت تاثیری بود  
که تلنگر بزند بر  در ِ  بی خاصیتم

قلمم شعشعه اش  شعله ی جانسوزی داشت 
که زند  شعله در این دفتر ِ بی خاصیتم
 
کاش بعد از شهدا  ، مرد به میدان می ماند
نه قلم های من و جوهر  ِ بی خاصیتم
 
اکرم بهرامچی